پماد شفا درد بوعلی دارو (جدوار مرکب)

استئوآرتریت یکی از شایع ترین بیماری های مفاصل است که جزء انواع التهابات مفصلی مزمن غیرعفونی محسوب می شود. درد مهمترین علامت بیماری استئوآرتریت است که با فعالیت مفصل و تحمل وزن، تشدید می شود. سایر علائم مورد شکایت بیماران، سفتی مفصل، احساس بی ثباتی، محدودیت حرکت و ناتوانی تدریجی است. با توجه به مزمن شدن بیماری و ضرورت مصرف داروهای شیمیایی برای مدت طولانی، این داروها عوارض قابل توجهی به بار می آورند. استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی به دلیل عوارض داخلی خصوصا مشکلات گوارشی، عوارض کلیوی و ضد انعقادی، آنها باید محدود بوده و با احتیاط مصرف گردد. استفاده از داروهای ضد درد موضعی به صورت پماد، کرم و ژل نظیر پیروکسیکام، دیکلوفناک و کاپساسین، به دلیل مزمن بودن بیماری، روش درمانی مناسب تری است و نتایج نسبتا قابل قبولی در کنترل درد بیماران همراه عوارض جزئی داشته اند. از آنجایی که استفاده از داروهای گیاهی به لحاظ اقتصادی با صرفه تر و به لحاظ اثر دارای انواع ترکیبات موثر بوده و نیز عارضه جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند، در سالهای اخیر برای درمان این بیماری مورد توجه قرار گرفته اند. در مطالعات مختلف، گیاهان دارویی متعددی مانند جدوار خطایی، قسط، حب الغار، صعتر، مر، کندر، زرنباد، اگیر ترکی، پونه، روغن سوسن و روغن بادام تلخ به عنوان ضد درد معرفی شده اند. یکی از مواد تشکیل دهنده‌ی گیاهان این دارو اوژنول، از دسته داروهای فنولی بوده که خاصیت ضد دردی آن به اثبات رسیده و با توجه به شباهت ساختمانی اوژنول با کاپساسین و اثر آگونیستی روی گابا و اثر آنتاگونیستی روی گیرنده گلوتامات، به نظر می رسد که تجویز آن، درد را مهار می کند(۱). پماد شفادرد بوعلی دارو (جدوار مرکب) حاوی روغن بادام تلخ، روغن سوسن، مر، پونه، کندر، مومیایی معدنی، قسط، صعتر، زرنباد، اگیر ترکی، حب الغار و جدوار خطایی بوده که جهت درمان دردهای مفصلی کاربرد دارد. در یک کارآزمایی بالینی دوسویه کور که به منظور مقایسه تاثیر پماد گیاهی شفادرد و پماد دیکلوفناک در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو بر روی ۹۳ بیمار انجام شد، بیماران با روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه پماد دیکلوفناک و پماد گیاهی شفا درد تقسیم شدند. دوره درمان بیماران ۷ هفته و روزانه ۳ نوبت به مقدار مالیدن یک بند انگشت از پمادها برای هر زانو بود. میزان درد، محدودیت حرکت و خشکی مفصل زانو و عملکرد روزانه در بیماران توسط پرسشنامه WOMAC در شروع و پایان مداخله سنجیده شد. نتایج نشان داد که میزان کاهش درد و خشکی مفصلی و بهبود عملکرد روزمره زندگی در گروه پماد شفادرد نسبت به پماد دیکلوفناک تفاوت معنی داری دارد(۰.۰۵>P)، به گونه ای که میزان بهبود علائم مخصوصا خشکی مفصلی در درمان با پماد شفادرد به طور واضح بیشتر از پماد دیکلوفناک بود.